Isang Tula tungkol sa Siyudad ng Londres

(Picture is courtesy of my friend Cristina from Larvik, Norway. Nang makita ko ang larawang ito sa kanyang www.friendster.com site ay naalala ko ang isang coffee mug na bigay sa akin ng kapatid kong si Raquel na may biyenang nakatira sa London. Ang gusaling nasa kaliwang background ay ang Methodist Central Hall. Iyon ang nakalarawan sa mug na bigay sa akin.)

COMPOSED UPON WESTMINSTER BRIDGE ( http://en.wikipedia.org/wiki/Westminster_Bridge )

(William Wordsworth)

Earth has not anything to show more fair:

Dull would he be of soul who could pass by

A sight so touching in its majesty:

This City now doth like a garment wear

The beauty of the morning; silent , bare,

Ships, towers, domes, theatres, and temples lie

Open unto the fields, and to the sky,

All bright and glittering in the smokeless air.

Never did the sun more beautifully steep

In his first splendour, valley, rock, or hill;

Ne'er saw I, never felt a calm so deep!

The river glideth at his own sweet will:

Dear God! the very houses seem asleep;

And all that mighty heart is lying still!

Saan ka nakakita ng ganyan kagandang tula?

Ginamit ko ang tulang ito sa isang istorya, The Lady in Red Velvet ang tentative title. Una kong narinig ang recitation nito sa album na may titulong "Of Love and Hope", soundtrack ng Beauty and the Beast (TV series). Hindi pa ako nakakarating sa Londres o London. Ang totoo, noong Mayo 2003, nakabili na kaming mag-asawa noon ng tiket patungo sa Inglatera; kaso, nang araw na kami ay patungo na doon, nagkasakit naman itong asawa ko.

Nangyari na naman na nakapag-reserba na kami ng tiket nang sumunod na taon ay hindi na naman kami natuloy! Hindi naman sa nawalan na ako ng gana na magbiyahe patungong London. Isinantabi ko na lamang ang aking pagnanais na makita ang siyudad na siyang madalas na tagpo ng mga istoryang isinulat ng paborito kong manunulat na si Barbara Cartland...Ako pa naman ang tipo na pakitaan mo ng litrato ng mga kilalang lugar sa London at masasabi ko kung aling lugar iyon. Kaya naman nitong mga nakakaraan, kapag ang usapan ay paglalakbay o kahit na kaliit-liitang plano na gagawin, wala akong masyadong masabi. Wala akong kontribusyon at kung mayroon man, "Ah, kung may awa ang Diyos (Santiago 4: 15), magagawa ko ito at makararating din ako doon." (ATB)